ائمّه علیهم السّلام و دردها و مریضی های مردم

تمام ائمّه (علیهم السّلام) دردها و مریضی ها و گرفتاری های مردم را می بینند و دل می سوزانند امّا آن چنان در مقام حیرت هستند که اصلاً خودی نمی بینند تا بگویند: حال که ما امامیم و صاحب مقام شفاعتیم، بیاییم مریضی ها و دردهای آنان را شفا دهیم.

آن چنان در هیمان محضه اند که هیچ حرکت نمی کنند مگر این که خداوند به ایشان اذن دهد که درد فلانی را بر طرف کنی و مریضی دیگری را شفا دهی.

و لذا جناب سیّدالشّهداء (علیه السّلام) در کربلا نیز تمام قضایا را می بیند، امّا اصلاً دست تصرّف به نظام هستی دراز نمی کند.

(مجلس بیست و سوم: طهارت روح (1))

برگرفته از کتاب شریف «شرح مراتب طهارت»؛ از رساله ی وحدت از دیدگاه عارف و حکیم حضرت علاّمه حسن زاده ی آملی حفظه الله/ شارح: استاد صمدی آملی حفظه الله / نشر رَوح و ریحان